Eten, aanpassingen en meer….
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Harry
07 Juli 2009 | Zwitserland, Davos
De tweede week zit er ook al weer op. Ik heb geen flauw idee wat ik in de afgelopen week heb gedaan. Veel kan het niet zijn geweest. De eerste week waren er nog gesprekken met de behandelaars en onderzoeken. De tweede week was heel anders. Praktisch geen gesprekken meer. Zij het een consult bij de longarts. Maja die komt ook ’s ochtend wel langs tijdens de ronde over de afdeling. Je weet nooit wanneer je “aan de beurt” bent. Meestal zit je lekker aan een bakkie leut in de huiskamer en komt ie om de hoek. “Of meneer of mevrouw die en die even naar zijn of haar kamer wil gaan”, dan weet je genoeg, meldeeee :-) De artsen zijn hier trouwens prima. Niet zoals ik dat gewend was in Nederland (ook daar zijn de artsen goed, maar anders….) de diagnoses zijn duidelijk en worden prima uitgelegd. Er zit een goeie dosis humor bij en ze luisteren ook naar wat ik zelf te zeggen heb.
Wat heb ik dan de afgelopen week eigenlijk gedaan. Veel toeren op de Booster en lekker vaak en veeeel eten. Oehoeeee het eten……….. het eten is hier kort en krachtig: prima! Ik weet nooit van te voren wat er in het restaurant op het menu staat, ik zou het wel kunnen weten door het menu op te zoeken maar dat doe ik lekker niet, ik laat me lekker verassen. Vaak pasta gerechten of rijst. Eens per week is de lunch vegetarisch (best lekker btw), en een keer (vrijdags) vis. De keren dat er aardappelen op het menu staan zijn die echter niet te eten. Niet goed gaar of keihard. Wat het goed maakt zijn de schnitzels die ze er dan bij serveren, hehe. Naast de warme kost is er een uitgebreid salade buffet. En dat is lekkuuuur, veel soorten rauwkost, dressings en slasauzen, combineren maar!! Als ik eenmaal het salade buffet langs ben en in het bord kijk is het altijd weer een rijkelijk gevuld :-) Het ontbijt en het avond eten zijn al even prima. ’s Ochtend verse broodjes en ’s avonds lekker brood weer een salade buffet en keuze (’s ochtends en ’s avonds) uit diverse soorten kaas en vleeswaren. Zoet beleg is er niet of nauwelijks, jam en dan houd het wel op. ’s Avonds is er ook de mogelijkheid om nog een kleine warme hap te nuttigen. Meestal is dat wat er ’s middags over is gebleven of het is een macaroni / spaghetti schotel.
Verder deze week, er waren een aantal dagen waarop ik werd geconfronteerd met zaken waar je niet op zit te wachten. Aanpassing van medicatie en dan niet de kant op die je graag wilt, afbouwen. Nee integendeel, fikse verhoging om te proberen resultaat te behalen (forceren)bij longfunctie onderzoek. Morgen moet ik me daar weer melden en ik hoop echt dat de aangepaste medicatie het gewenste resultaat op gaat leveren. Ik ben erg benieuwd maar ook enigszins sceptisch.... Ik wil er niet over nadenken dat het geen resultaat op gaat leveren. Mocht dat het geval zijn dan kan ik wel eens een serieus probleem hebben en zal de truckendoos aangesproken moeten worden om te kijken wat er nog te behalen is. Uitslag positief of negatief, uitslag is uitslag en daar moet ik het mee doen. De onzekerheid over de uitslag motiveert me trouwens wel enorm om, wat er ook uit komt, eruit te halen wat er in zit. Oke, in het geval de aangepaste medicatie aanslaat zal dat waarschijnlijk makkelijker zijn dan wanneer de aanpassing niet aanslaat. Waar ik voor moet waken is de lat te snel te hoog leggen. Een kleine vooruitgang is tenslotte ook een vooruit gang!!
Verder is de O2 nog steeds een dagelijkse (24-uurs) hindernis. Het is dat ik weet waarvoor ik het nodig heb maar anders wist ik het wel. De hele dag met een draagbare zuurstoftank onderweg en ’s nachts uit “de muur”. Zuurstof brilletje op en klaar is kees. Lastig en vervelend maar helaas nog steeds nodig. Nog steeds zakt het zuurstof gehalte in mijn bloed te snel als ik de extra zuurstof niet gebruik. Dit is het eerste en wat mij betreft momenteel het eerste doel, zorgen dat het zuurstofgehalte op een acceptabel niveau blijf en dat de extra zuurstof weg kan……… maar es zien of dat gaat lukken. Gelukkig wordt er nu voldoende aandacht aanbesteedt en zijn we bezig om te kijken of we ergens een trend kunnen ontdekken zodat ik de extra zuurstof misschien alleen op gezette tijden hoef te gebruiken. Wat verder positief is, is dat ik nu weet wat mijn type astma is. Dit is natuurlijk gunstig omdat er nu beter en gerichter onderzoek gedaan kan worden en er een beter op programma opgesteld kan worden.
Afgelopen week bestond de lijn van de Rhätische Bahn (treinmaatschappij in zwitserland) van Davos naar Filisur (dorpje vlakij Davos) 100 jaar bestond. We zijn daar zondag met een aantal mensen onder begeleiding in een van de busjes van de kliniek naar gaan kijken. Eerst naar het station Davos Frauenkirch. Daar wat op zich niet zoveel te zien dus hebben we daar een terras opgezocht. Na een half uurtje zijn we terug naar Davos gereden om bij Bahnhof Platz te kijken. Hier was meer drukte. Een lekker vol terras, livemuziek (aardige band), kustchefarhten met een oude postkoets en diverse stands met spulletjes. Deze dag was gelijk, qua weer, de laatste mooie dag. Gister en vandaag waren trieste dagen, regen, onweer en bewolkt. De prognose is dat dat weer hier de hele week zal blijven….. Gelukkig is er hier niets zo onvoorspelbaar als het weer dus het kan maar zo zijn dat het aan het eind van het dal pijpenstelen regent en dat ik hier op het balkon kan zitten.
Dat was de week wel zo’n beetje. Komende week zal nog wel een rustige week worden. Ik voel me inmiddels lekker uitgerust (duh en dat al na twee weken niet doen)en heb nog meer zin dan vorige week om iets, ook al is het maar miniem iets, te gaan doen.………
Wat heb ik dan de afgelopen week eigenlijk gedaan. Veel toeren op de Booster en lekker vaak en veeeel eten. Oehoeeee het eten……….. het eten is hier kort en krachtig: prima! Ik weet nooit van te voren wat er in het restaurant op het menu staat, ik zou het wel kunnen weten door het menu op te zoeken maar dat doe ik lekker niet, ik laat me lekker verassen. Vaak pasta gerechten of rijst. Eens per week is de lunch vegetarisch (best lekker btw), en een keer (vrijdags) vis. De keren dat er aardappelen op het menu staan zijn die echter niet te eten. Niet goed gaar of keihard. Wat het goed maakt zijn de schnitzels die ze er dan bij serveren, hehe. Naast de warme kost is er een uitgebreid salade buffet. En dat is lekkuuuur, veel soorten rauwkost, dressings en slasauzen, combineren maar!! Als ik eenmaal het salade buffet langs ben en in het bord kijk is het altijd weer een rijkelijk gevuld :-) Het ontbijt en het avond eten zijn al even prima. ’s Ochtend verse broodjes en ’s avonds lekker brood weer een salade buffet en keuze (’s ochtends en ’s avonds) uit diverse soorten kaas en vleeswaren. Zoet beleg is er niet of nauwelijks, jam en dan houd het wel op. ’s Avonds is er ook de mogelijkheid om nog een kleine warme hap te nuttigen. Meestal is dat wat er ’s middags over is gebleven of het is een macaroni / spaghetti schotel.
Verder deze week, er waren een aantal dagen waarop ik werd geconfronteerd met zaken waar je niet op zit te wachten. Aanpassing van medicatie en dan niet de kant op die je graag wilt, afbouwen. Nee integendeel, fikse verhoging om te proberen resultaat te behalen (forceren)bij longfunctie onderzoek. Morgen moet ik me daar weer melden en ik hoop echt dat de aangepaste medicatie het gewenste resultaat op gaat leveren. Ik ben erg benieuwd maar ook enigszins sceptisch.... Ik wil er niet over nadenken dat het geen resultaat op gaat leveren. Mocht dat het geval zijn dan kan ik wel eens een serieus probleem hebben en zal de truckendoos aangesproken moeten worden om te kijken wat er nog te behalen is. Uitslag positief of negatief, uitslag is uitslag en daar moet ik het mee doen. De onzekerheid over de uitslag motiveert me trouwens wel enorm om, wat er ook uit komt, eruit te halen wat er in zit. Oke, in het geval de aangepaste medicatie aanslaat zal dat waarschijnlijk makkelijker zijn dan wanneer de aanpassing niet aanslaat. Waar ik voor moet waken is de lat te snel te hoog leggen. Een kleine vooruitgang is tenslotte ook een vooruit gang!!
Verder is de O2 nog steeds een dagelijkse (24-uurs) hindernis. Het is dat ik weet waarvoor ik het nodig heb maar anders wist ik het wel. De hele dag met een draagbare zuurstoftank onderweg en ’s nachts uit “de muur”. Zuurstof brilletje op en klaar is kees. Lastig en vervelend maar helaas nog steeds nodig. Nog steeds zakt het zuurstof gehalte in mijn bloed te snel als ik de extra zuurstof niet gebruik. Dit is het eerste en wat mij betreft momenteel het eerste doel, zorgen dat het zuurstofgehalte op een acceptabel niveau blijf en dat de extra zuurstof weg kan……… maar es zien of dat gaat lukken. Gelukkig wordt er nu voldoende aandacht aanbesteedt en zijn we bezig om te kijken of we ergens een trend kunnen ontdekken zodat ik de extra zuurstof misschien alleen op gezette tijden hoef te gebruiken. Wat verder positief is, is dat ik nu weet wat mijn type astma is. Dit is natuurlijk gunstig omdat er nu beter en gerichter onderzoek gedaan kan worden en er een beter op programma opgesteld kan worden.
Afgelopen week bestond de lijn van de Rhätische Bahn (treinmaatschappij in zwitserland) van Davos naar Filisur (dorpje vlakij Davos) 100 jaar bestond. We zijn daar zondag met een aantal mensen onder begeleiding in een van de busjes van de kliniek naar gaan kijken. Eerst naar het station Davos Frauenkirch. Daar wat op zich niet zoveel te zien dus hebben we daar een terras opgezocht. Na een half uurtje zijn we terug naar Davos gereden om bij Bahnhof Platz te kijken. Hier was meer drukte. Een lekker vol terras, livemuziek (aardige band), kustchefarhten met een oude postkoets en diverse stands met spulletjes. Deze dag was gelijk, qua weer, de laatste mooie dag. Gister en vandaag waren trieste dagen, regen, onweer en bewolkt. De prognose is dat dat weer hier de hele week zal blijven….. Gelukkig is er hier niets zo onvoorspelbaar als het weer dus het kan maar zo zijn dat het aan het eind van het dal pijpenstelen regent en dat ik hier op het balkon kan zitten.
Dat was de week wel zo’n beetje. Komende week zal nog wel een rustige week worden. Ik voel me inmiddels lekker uitgerust (duh en dat al na twee weken niet doen)en heb nog meer zin dan vorige week om iets, ook al is het maar miniem iets, te gaan doen.………
-
07 Juli 2009 - 19:20
Niels En Felicia:
Hey Harry,
Kop op he, even doorzetten het is voor een goed doel!
Gelukkig heb je de uitstapjes nog, voor de afwisseling. Wat betreft het weer; dat is hier niet anders! Regen, onweer en weinig zon. Nouja we kunnen in iedergeval weer wat afkoelen!
Veel liefs,
Niels en Felicia -
08 Juli 2009 - 21:03
Feya:
Ha Harry! Wist niet dat je zo mooi kon schrijven. Wat een gedoe met die zuurstof! Wel goed dat je weer zin hebt om iets te doen. Hoop dat er gauw iets gevonden wordt wat zoveel mogelijk helpt tegen je kwaal.Hoop ok dat het snel wat mooier weer wordt!
Groetjes vanuit Denemarken, Feya -
08 Juli 2009 - 21:16
Liesbeth:
Nou Har, wat een verhaal weer... Ik hoop idd dat je snel eens "iets" mag doen. Maar wel leuk dat je zondag mee bent geweest naar dat treingebeuren! Ik/wij spreken je snel weer. Groetjes van ons en ook van heit en mem. -
09 Juli 2009 - 06:59
Jef En Herma:
he harry, willen je even heel veel sterkte wensen daar, en hopen dat er toch een vooruitgang te behalen is. Liesbeth houd ons natuurlijk goed op de hoogte!Maak er wat van daar! groetjes Jef en Herma -
09 Juli 2009 - 08:23
Gerda:
Hallo,
Zo alweer een heel verhaal. Mijn complimenten voor het schrijven van je verhaal. Het is boeiend! Misschien moet je er over na gaan denken (wanneer je terug bent) om het uit te gaan geven,haha.
Ook ik hoop voor je dat je snel aan de slag mag gaan, en dat de zuurstoffles in de kast kan blijven staan.
Knufke van Gerda -
09 Juli 2009 - 10:12
Theunis En Miranda:
He harry
ik heb je verhaal gelezen.je schrijft het erg boeien!wilde je heel veel succes wensen.hopelijk mag je snel van de extra zuurstof af en valt de uitslag mee!!
groetjes Theunis en Miranda -
12 Juli 2009 - 19:13
Inge:
Heej Harry,
Leuk joh om je op deze manier te kunnen volgen.
je weet het he kup der foar (oe wat een slecht fries)en heel veel groetjes uit Noordwijk.
Inge -
13 Juli 2009 - 16:43
Lieuwe En Ramona:
Ah Harris,
Wot een ferhaal man, inderdaar hiel boeiend om ongeveer te hjerren hoe 't t der yn syn wurk gjit. Wy hoopje ek fan herte dost binnenkoart wot "dwaan meist". Mar ik hjerde saturje fan de swarte parel dot er dyn kant op sil, hast yn elk gefal earst even wot ofleiding.
Groeten en een dikkke tut fan Ramona.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
