De laatste week, en conclusies……..

De laatste week, en conclusies……..

Veel gedaan de laatste week. Het herstel van de dip gaat langzaam, kennelijk was ie toch heftiger dan ik dacht. Och alle drukte zal ook niet mee hebben gewerkt, maar ja weet je je moet soms kiezen en ik heb ervoor gekozen om er lekker op uit te gaan. En dan loop je het risico dat je wat langer op de blaren moet zitten, so be it. Het was het waard!! Vorige week naar Dürrboden en Maandag nog Sertig geweest aan het einde van het dal waarin Clavadel ligt en een ronde Davos gemaakt en bij Confiserie Schneiders (Confiserie: ein Handwerksbetrieb, der Fein- oder Süßgebäck herstellt und meist auch im angeschlossenen Laden verkauft, in dit geval Chocolate Heaven) langs. Wanneer je van lekkere chocolade houd moet je daar niet naartoe gaan. Niet doen, daar krijg je absoluut spijt van en je loopt kans failliet te gaan :-) Ze maken daar zo ontzettend lekkere chocolade en in zoveel soorten, maten, vormen en combinaties. Maak je keuze uit het assortiment en ga niet wat anders proeven want dan ben je echt zo verslaafd…..

Maandagochtend nog snel met privéchauffeur boodschappen gedaan. Wat een luxe, gebeurt niet zo heel erg vaak hier heb ik begrepen. Maar ala, dat maakt mij niet zoveel uit. Dinsdag is het bezoek weer naar Nederland gereden. Dat Rudi en Anita er waren was echt super, ik kreeg er energie van, veel gelachen en ze hebben mij de mogelijkheid geboden om toch de omgeving nog te bekijken, bedankt Rudi en Anita geweldig dat jullie er waren en dat jullie me hebben meegenomen “on tour” :-). Woensdag was er een verassing buiten. De weergoden hadden bedacht dat het maar eens moest gaan sneeuwen. Rare gewaarwording dat je zo van lekker balkonweer ineens wakker wordt in een witte wereld. Daarom niet minder mooi. Het heeft eigenlijk de hele dag door gesneeuwd, geen weer dus om er lekker op uit te gaan. Relax dag van gemaakt, nood breekt wet zeg ik dan maar. Donderdag, naar Kaffee Klatsch voor een goeie cappuccino met wat lekkers dabei…... Kaffee Klatsch is een heerlijke tent. Gezellig met zoveel lekkere en bijzondere producten. Onnoemelijk veel soorten koffiespecialiteiten, warme en koude hap(jes). Knus en hip ingericht. Ben je ooit in de buurt dan is een bezoek aan Kaffee Klatsch een absolute aanrader.

Het was ook een week van afscheid nemen. Ik vind daar niets aan maar het hoort er nu eenmaal bij. Alles (voorlopig) voor het laatst. Laatste keer zwembad, laatste keer cardio/fitness, laatste afspraken bij de behandelaars. Eindevaluatie met het hele behandelteam. Ik kijk terug en ik zie dat het goed was en met mij de behandelaars. We hebben hier in Davos Clavadel eruit gehaald wat erin zat en dat is ondanks alles wat er is gebeurt een hele dikke PLUS!!

Koffers gepakt en dan zaterdag 12.00uur vertrek richting Zurich airport Kloten. Vliegen en naar huis. De draad weer proberen op te pikken…..

https://de.wikipedia.org/wiki/Sertig

http://www.schneiders-davos.ch/home.html

https://www.facebook.com/Kaffee-Klatsch-153263078210174/timeline/

http://www.zurich-airport.com/



Conclusies:

Het zit erop. 9 weken revalideren. Hoe kijk ik er op terug. Het was zwaar, heel erg zwaar. Het heeft fysiek en mentaal het uiterste van me gevraagd. Al vrij snel na aanvang werd me duidelijk dat de situatie ernstig is. Ernstiger dan de artsen en ikzelf had gedacht. Het is op een moment zelfs twijfelachtig geweest of het nog verantwoord zou zijn om op hoogte te blijven. Gelukkig mocht ik de 9 weken die de machtiging duurde mocht uitdienen.

Wat heeft het me opgeleverd? Veel en weinig. Veel omdat ik heel snel heel veel kennis heb op kunnen doen op wat er in mijn longen aan de hand is. Het is niet zo dat ik helemaal niets heb bereikt, ik heb weldegelijk een redelijke basis is gelegd waar ik verder mee kan. Ik kan situaties beter inschatten en ben daardoor assertiever ben geworden. Dankzij het behandelend team hier in Davos heb ik dit voor elkaar gekregen. Ik ben hen daar uitermate dankbaar voor.

Ik weet nu, helaas, ook dat mijn astma transformeert naar COPD en dat is gewoon niet goed. Het is ook het punt vanwaar ik een nieuw fase in ga, van waar ik vooruit kan. Want klachten van nu zijn nog relatief jong en waarschijnlijk is er nog wel het e.e.a. aan te doen en daar put ik moed uit. Dit zal voor mij betekenen dat ik mijn leven anders moet gaan inrichten. Dingen anders moet gaan doen. Keuzes van wat ik wel ga doen en wat niet nog beter moet afwegen. Het zal ook betekenen dat ik meer hulpmiddelen moet gaan gebruiken (zuurstof) en sneller medicatie nodig heb en dat afbouw van bepaalde medicatie erg onaangename effecten kan hebben. Dat ik sneller een beroep moet doen op de mensen om me heen. Hulp vragen, het zal niet gemakkelijk zijn maar het moet wel en ik hoop dat die alom aanwezig zal zijn. Het zal voor de buitenwacht ook zichtbaarder worden dat er iets met me aan de hand is.

Het betekend ook dat ik zeer waarschijnlijk, je weet tenslotte maar nooit welke medische ontwikkelingen er de toekomst komen, niet meer terug kan naar Davos omdat dat niet verantwoord is, COPD en hoogte gaan niet samen…. Dat er ook dat er straks in Nederland nog veel werk aan de winkel is. Samen met mijn specialist in het umcg ga ik aan de slag om het vervolgtraject uit te stippelen.

Het is natuurlijk niet zo dat de wereld vergaat. Er zijn nog steeds meer dingen die ik wel kan doen dan niet. Tuurlijk, er zullen periodes zijn dat alles op een laag pitje zal staan maar er zullen ook absoluut periodes zijn dat het goed zal gaan.

Tot slot:

Ik wil iedereen bedanken voor de berichtjes, de kaarten en de reacties. Skypen mei “it Hietelân”, het heeft me allemaal goed gedaan. Ver weg en toch dichtbij. Iedereen ontzettend bedankt hiervoor, het was voor mij echt een steun in de rug om de kop der foar te houden !! DANK !!